Od najmłodszych lat, poczucie patriotyzmu i silna wola walki o niepodległość towarzyszyła Gen. Leopoldowi Okulickiemu, który w późniejszym czasie nazywany był również „Niedźwiadkiem”.
Okulicki urodził się w rodzinie chłopskiej w 1898 roku, u progu nowego stulecia. Kluczowy był dla niego rok 1909, gdyż w tym właśnie roku, jako 11 chłopiec, w trakcie nauki w Gimnazjum w Bochni, zetknął się z ideologią i działalnością niepodległościową, która naznaczyła całe jego dalsze życie.
Jako piętnastolatek stawiał pierwsze kroki w propolskich organizacjach paramilitarnych, związanych z Józefem Piłsudzkim. Pod pseudonimem „Sęp”, walczył w legionach i brał udział w wielu zaciekłych bojach I wojny światowej, m.in. przeszedł kampanie wołyńską. Gen. Okulicki, dzięki swej odwadze i waleczności bardzo szybko zdobywał wojskowe awanse i już jako osiemnastolatek został skierowany na kurs oficerski. Wyrazem jego przywiązania do ideologii niepodległościowej jest odmówienie wierności państwom centralnym w trakcie tzw. Kryzysu przysięgowego.
W 1918 r., po powrocie z frontu włoskiego, na który został karnie zesłany za brak „wierności”, dołączył do POW, założonej jeszcze przez Józefa Piłsudzkiego w 1914 roku i razem z nią walczył o niepodległość rejonów Galicji. Przez swe męstwo i odwagę, „Niedźwiadek”, był wielokrotnie ranny, lecz za każdym razem jego rekonwalestencja przebiegała bardzo szybko i wracał na front do dalszej walki o kraj.
W trakcie jednej z nich, zaledwie jako 21-latek,został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari kl. V, przez samego Józefa Piłsudzkiego. Było dane, temu jeszcze młodemu żołnierzowi, uczestniczyć w jednej z pierwszych ceremonii wręczania tego orderu. Okulicki, jako dowódca batalionu 4. Pułku Piechoty Legionów, uczestniczył w sierpniu 1920 roku, w kontrofensywie spod Warszawy. Jego postawa z lat 1915-1920, ugruntowały o Gen. Okulickim opinię jako, świetnym, bojowym oficerze liniowym. Oprócz wspomnianego Krzyża Virtuti Militari, został odznaczony w tamtym okresie, trzykrotnie Krzyżem Walecznych.