Odzyskanie przez Polskę Niepodległości oraz proces umacniania jej granic w latach 1918-1921 to czas kiedy większa część społeczeństwa przeszła szlak bitewny na różnych frontach Polski. Osoby zaliczane do grona „młodzieży” tamtych lat, bardzo często później pełniły różne funkcje, od wojskowych po polityczne w odrodzonej Polsce. Udział w I wojnie światowej, a następnie w szeregu różnych konfliktów, które wrzały na każdej granicy państwa polskiego zahartował w trudach ogromną masę ludzi. Pozwoliło to stworzyć silne, przyzwyczajone do trudów społeczeństwo, które było fundamentem do odbudowy kraju po 123 latach zaborów.
Kiedy ucichły huki dział i karabinów maszynowych, mundury poszły do szafy, a broń znalazła się w magazynach, przyszła pora na odbudowę zniszczonego państwa. Dodatkowo sprawy komplikował fakt, że kraj trzeba było scalić z 3 zaborów w jedną całość. Ludność Polski wówczas posługiwała się kilkoma różnymi systemami prawnymi, liczyła i mierzyła według różnych systemów miar, posługiwała się różnymi walutami. Do wykonania był ogrom mrówczej pracy, aby stworzyć jeden, sprawny i jednolity organizm. Był to wysiłek, który miało ponosić całe społeczeństwo.
Dzieci urodzone już w wolnej Polsce były wychowywane jako pierwsze pokolenie od 123 lat w swojej własnej Ojczyźnie. Wychowane w duchu patriotyzmu i szacunku do własnej historii oraz Ojczyzny. Okres lat 1918-1921 dał Polsce wielu bohaterów i mężów stanu, którzy krzepili poprawne wzorce obywatelskich postaw wśród młodych osób. Wojna polsko-bolszewicka pokazała, że Naród polski potrafi się zjednoczyć w trudnych momentach oraz udowodniła, że młodzież również potrafi stanąć z bronią w ręku w służbie niepodległej Polsce.
