Dziś obchodzimy 80. rocznicę Powstania Warszawskiego. Ten zbrojny zryw okupujący przeciwko wojskom Niemieckim okupującym Warszawę, zorganizowany został przez AK. Zryw powstańczy był przygotowywany od dłuższego czasu w ramach Akcji „Burza”. Powstanie Warszawskie było największa operacją militarną Armii Krajowej. Objęło część lewobrzeżnych dzielnic miasta oraz niewielki obszar prawobrzeżnej Warszawy. Powstanie wyszło również poza Warszawę obejmując m.in Puszczę Kampinowską i Marki. Była to największa bitwa stoczona przez państwo podziemne podczas II Wojny Światowej. W rezultacie słabo uzbrojone i opuszczone przez sojuszników powstanie przetrwało przez 63 dni. Samotna walka z przeważającymi siłami niemieckimi, zakończyła się kapitulacją 3 października 1944 r. Bezpośrednim skutkiem powstania był rozkaz wyburzenia Warszawy. Wydany został 9 października 1944 roku przez Reichsführer-SS Heinrich Himmler. Stolica Polski stała się najbardziej zniszczonym miastem w czasie II wojny światowej. Było to również wypełnienie znanej od lat i modyfikowanej przez niemieckich architektów koncepcji wyburzenia stolicy Polski.
„Jeno wyjmij mi z tych oczu szkło bolesne…”
Wiersz Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, przytoczony na początku artykułu, pt. „Jeno wyjmij mi z tych oczu szkło bolesne…” dobrze oddaje nastroje, które panowały w narodzie pogrążonym walkami. Powstanie, w tak tragicznej sytuacji mającej miejsce podczas niekończącej się wojny, wydawało się nieuniknione. Powstańcy chcieli walczyć o swój ukochany kraj – Polskę. Zryw dawał nadzieję na zasmakowanie wolności i nieujarzmienie przez wroga. Sam wielki poeta poległ na posterunku w pałacu Blanka już czwartego dnia walk. Został raniony prawdopodobnie w gmachu Teatru Wielkiego.